رمز لذت بردن از دنیا این است که حقیقت دنیا را بفهمی مسولیت و جایگاه خودت را بشناسی و رابطه ات را با خدا اصلاح کنی .دنیا محل سجده محبان خداست دنیا محل نماز فرشتگان خداست دنیا محل هبوط وحی الهی است دنیا تجارت خانه اولیا و دوستان خداست دنیا اگر بدی هایی هم دارد آنها  را آشکار کرده است عاقبت بدکاران را دیده ایم خودش جداییش از ما را اعلام کرده است . دنیای مذموم همان دنیایی است که ما را از خدا دور می کند . فقط یک دیدگاه الهی این شرایط امتحان را آسان می کند چرا که با این دیدگاه من میدانم خداوند دوست داشته مرا در این شرایط سخت ببیند و حالا که مرا اینگونه می پسندد  من با تمام وجود تسلیمم با عشق این درد و رنج را می پذیرم . اگر انسان خدا را به یقین خالق نداند هیچ گاه به راحتی نمی تواند از جانش بگذرد . مومن وقتی خود را  غرق در بلاها می بیند لذت می برد از رضایت خداوند که در این درد و نج به آن می رسد .

یکی دیگر از فوایدعبودیت این است که انسان حقیقت دنیا را می بیند بسیاری از انسانها که در مسیر تداوم حق و حقیقت و انقلابها چه در رکاب انبیا و امامان  و چه در رکاب مراجع تقلید کم می آورند بسیاری از انقلابیون اول انقلاب بریدند چون خواسته هایشان را در مسیر تداوم انقلاب نیافتند از انقلاب روی برگرداندندو منزوی شدند یا به سمت دشمن رفتند در واقع اینان چشم حقیقت بین نداشتند اینها در وادی بصیرت سیاسی و دینی و اخلاص پایشان می لنگید دوست داشتند همه چیز به مراد خودشان باشد مدام می گفتند انقلاب برای ما چه کرده ؟هیچ وقت نگفتند که ما برای انقلاب چه کرده ایم  این است که در این مرحله از عبودیت انسان بصیرت دینی و سیاسی پیدا می کند و حقیقت و باطن دنیا را می تواند لمس کند حقیقت و باطن بلاها را می تواند ببیندو راه را از چاه تشخیص بدهد  و در مسیر حقیقت حرکت کند و دیگران را هم دستگیری کند .یکی از دشمنان ما جلوه های مختلف دنیا هستندکه به هر شکلی تجلی می کنند و انسان را از مسیر دور می کند . حتی اگر عبادات را با شناخت انجام ندهیم ممکن است همین عبادات ما را از مسیر عبودیت خارج کند .شیطان دست روی خواسته های ما می گذارد می بیند از چه خوشمان می آید قدم به قدم به همان شیوه می آید .بنابراین تا پایت را در بهشت نگذاشته ای نباید لحظه ای خودت را نجات یافته بدانی. زمانی انسان می تواند بداند که بر حق مستقیم و ثابت است که چشم بصیرت از پرتو طهارت و تهذیب نفس پیدا کند که نصیب هر کسی نمی شود لذا بسیاری از افراد بوسیله نفس اماره قبل از مردن به هلاکت و نابودی می رسند و تنها در این میان یکدسته از انسانها هستند که بنده واقعی پروردگارشان هستند کسانی که حقیقت عبودیت را یافته اند و قلب آنها به نور خداوند روشن شده است و روح آنها در مقابل خداوند خاضع شده و بعد از این مرحله بعد از نشاط روحی و معنوی به درجه ای می رسند به یک صلابت روحی و اعتماد به نفس خاصی می رسند که اینها در بلاها موفق می شوند .

در حقیقت این بلاهاست که انسان را رشد می دهد نه آن اعمال ظاهری و سخنانی که به زبان می آوریم و هر چه انسان مقام بالاتری داشته باشیم امتحانهای سختتری در پیش دارد پیامبر اکرم در راه اعتلای کلمه حق چه سختی ها که ندید اما به او خداوند اطلاع داد همه انچه را اتفاق می افتد بعد از ایشان اینکه خیلی راحت با کودتای سیاسی عده ای که مترصد موقعیت هستند مسیر امت اسلامی را منحرف می کنند و تفرقه در امت اسلامی ایجاد میکنند .آیا میراثی برای پیامبر گرانبهاتر از دین و شریعت بود که پیامبر می فرمایند هیچ پیامبری در تاریخ به اندازه من رنجانیده نشد و به اهل بیت هیچ پیامبری به اندازه اهل بیت من جفا نکردند. حالا اگر ما به دنبال راحت طلبی و زندگی آسوده باشیم هزار و یک بدعت در جامعه ما ایجاد می شود و دم بر نمی آوریم و اعتراض نمی کنیم ,ایا میتوانیم ادعا کنیم که پیرو اهل بیت هستیم آنها آنگونه در راه خدا جان دادند و ما...مگر نمی گویند سکوت علامت رضاست هر مسوولی هر امام جمعه ای هر فردی که بدعت ها را افشا نکند در گناه آنها شریک است ولی فقیه ما امروز روشنگری می کند به ما خط می دهد ما چقدر رهنمودها را دنبال می کنیم .آیا آیندگان ما را به جرم سکوت خفت بار لعنت نمی کنند؟جرم سکوت ما و عدم روشنگری ما کمتر از بدعت ها و خیانت ها نیست اگر می خواهی مجاهد فی سبیل الله باشی باید جانت را فدا کنی در راه خواست رهبر . چند نفرمان در راه تولید علم حاضریم از راحتی و پول بگذریم ؟!

نوشته شده در یکشنبه 89 اسفند 15ساعت ساعت 5:58 عصر توسط خانم سخائی| نظر بدهید