ماه مبارک رمضان از منظر امام خامنه ای ارواحنا فداه

ماه رمضان در هر سال، قطعه ای از بهشت است که خدا در جهنّم سوزان دنیای مادی ما آن را وارد می کند و به ما فرصت می دهد که خودمان را بر سر این سفره الهی در این ماه، وارد بهشت کنیم. بعضی همان سی روز را وارد بهشت می شوند. بعضی به برکت آن سی روز، همه سال را و بعضی همه عمر را. بعضی هم از کنار آن، غافل عبور می کنند که مایه تأسف و خسران است. حالا برای خودشان که هیچ، هر کس که ببیند این موجود انسانی، با این همه استعداد و توانایی عروج و تکامل، از چنین سفره با عظمتی استفاده نکند، حق دارد که متأسف شود. این، ماه رمضان است. ماه ضیافت الله است. ماه لیلةالقدر است.

 از بس اینها را تکرار کرده ایم و شنیده ایم و گفته ایم، برایمان عادی شده است. انسانی به کمال راه پیدا می کند که از بین همین چیزهای تکراری، حقایق را پیدا کند. علم مادی نیز همین طور است. همه در مدت عمرشان دیده اند که وقتی سیب از درخت جدا می شود، به طرف زمین می افتد. دیگر از این کار عادی تر، چیزی در دنیا هست؟! اما یک نفر متوجه شد که این یک پدیده است: چرا سیب پایین می آید؟ چرا از درخت که جدا می شود بالا نمی رود؟ آن وقت نیروی جاذبه کشف شد . یک باب جدید در دانش بشری باز شد. همه این چیزهای عادی زندگی ما از این قبیل است . قرآن را ملاحظه کنید«افلا ینظرون الی الابل کیف خلقت » برای عربِ شترسوار چیزی عادی تر از شتر هست؟! انسان را به آن ابل متوجه می کند. ما باید به این پدیده های الهی که دور و بر ماست، توجه کنیم. یکی از آنها، همین ماه رمضان است . این ضیافت الله چیز کمی نیست . شنیده ایم« ضیافت الله »  میهمانی است! آن هم میهمانی ای که میزبان آن، خدای عظیمِ علیمِ کریمِ قدیر است که سراسر آفرینش، در قبضه قدرت اوست . « فهی بمشیتک دون قولک مؤتمره »این، ضیافت الهی است؛ این هم ما که دعوت شده ایم« دعیتم فیه الی ضیافت الله » از این باید استفاده کرد. استفاده از این به چیست؟ به همین چیزهایی که در اختیار ما گذاشته اند. همین روزه، همین نماز، همین نوافل، همین دعا، همین ذکر، همین توجه، همین خشوع و همین تضرّع .

ادامه مطلب