ثانیه شمار انتخابات به لطف قدرت طلبان مدتی است به شماره در آمده و به فضای کشورسمت و سویی جنجالی بخشیده به گونه ای که بواسطه تبلیغات زودهنگام عزیزان پیرو ولایت فضای جامعه متحمل تب و تاب انتخابات گشته است. فهم دوستان از بیانات امام خامنه ای روحی فداه چنان خردمندانه بوده است که آنی را از رهنمودهای ایشان درک می کنند که مردم عادی حتی قادر به رسیدن به مرز این درک و فهم هم نیستند و توصیه به عدم تبلیغات زود هنگام را آنگونه مورد عنایت قرار داده اند که بیجا نیست نگرانیمان بابت سوختن دوباره تر و خشک در این تنور سوزان عدم ولایت پذیری. خلاصه آتش جهنمی به پا کرده اند حضرات که تبعاتش به جان ما مردم نگون بخت ـ نگون بخت از این جهت که چنین رجال حامی ولایتی داریم ـ درد و رنجی عظیم وارد کرده است.ما مردم می ترسیم از دلشکستگی رهبرمان .کجایند ولایت پذیران خدمتگذار؟ آنانی که بیم دارند از عاقبت رنجاندن اولیاء الله

اعمال و گفتار و رفتار آقایان دلسوز مملکت ناخودآگاه ذهن را به سوی تعبیرات رهبر عزیزمان از فتنه سوق می دهد آنجایی که می فرمایند : مبارزه آنجا که دشمن نیست معنا ندارد پس جهاد مقدم بر این دو رکن است یکی اینکه در مقابل دشمن باشد ؛اگر کسی علیه دوست جد و جهد کند این جهاد نیست بلکه فتنه و اخلال است اگر کسی در مقابل دولت حق در مقابل صلاح و نظام حق جد و جهد و تلاش کند این فتنه و محاربه است حال این جد و جهد به هر شکل باشد چه به شکل نوشتن ?گفتن و کتاب و چه به شکل شب نامه ?شایعه پراکنی? نق زدن و منفی بافی.همه اش فتنه گری و اغواگری و بعضی اشکالش محاربه است .فتنه یعنی حادثه ای غبارآلود که انسان نتواند بفهمد چه کسی دوست و چه کسی دشمن است و چه کسی با غرض وارد میدان شده و از کجا تحریک می شود.

و آیا امروزبعضی  مجلس نشینان و در راس آنها شخص آقای لاریجانی طبق این تعریف بر طبل فتنه نمی کوبند؟

و مگر برای این طریق فرجامی جز فتنه آنهم از نوع اصولگرایی اش قابل تصور هست؟با نگاهی بر روند عملکرد بزرگان اصولگراطی چند ماه اخیر که واکنش های صریح رهبر را در پی داشته است تمامی خطوط فتنه که طی سالیان اخیر توسط مقام عظمی ولایت تبیین شده است را چونان آینه ای در پیش چشمان ما قرار می دهد شاید عبرتی بگیریم و کشور امام زمان را بازیچه دشمن خبیث قرار ندهیم .

کاش "صم بکم عمی فهم لا یرجعون "صادق نبود در مورد اکثریت رجال سیاسی ما. کاش کمی از کوه خودبینی به چشمان منتظر ظهور می نگریستند شاید اخلاص ها ذره ای دل سنگشان را به رحم می آورد و قدمی هم در راستای ظهور بر می داشتند اما افسوس که خداوند خود فرموده است که فاسقان را هدایت نمی کند آنها که پس از هر هشدار امامشان می گویند او از این حرفها چه می خواهد و خداوند در بوته آزمایش ولایت پذیری اکثریت را هدایت می کند اکثریت عظیمی به نام مردم و اقلی را به ظلالت می کشاند این اقلیت همانها هستند که عهد شکستند و به امر ولی پشت کردند و در زمین فساد کردند.اینگونه می شود که لطف ها و رهنمودها تاثیری واژگونه بر دلهاشان دارد.

امام علی (ع) در خطبه پنجاه نهج البلاغه می فرمایند: آغاز پدید آمدن فتنه ها هواپرستی و بدعت گذاری در احکام آسمانی است .نوآوریهایی که قران با آنها مخالف است و گروهی با انحراف یاد شده بر گروه دیگر سلطه و ولایت یابند که بر خلاف دین است . پس اگر باطل با حق مخلوط نمیشد بر طالبان حق پوشیده نمی ماند و اگر حق از باطل جدا و خالص می گشت زبان دشمنان قطع می گردید اما قسمتی از حق و قسمتی از باطل را می گیرند و به هم می آمیزند آنجاست که شیطان بر دوستان خود چیره می گردد و تنها آنان که مشمول لطف و رحمت پروردگارند نجات خواهند یافت.

و فتنه به هوا بر می گردد هوای نفس یعنی دل بستن به چیزی که وجود ندارد و انسان آنرا به زعم خود بزرگ می پندارد.و حقیقت آن است که همواره ثابت باشد .حال قدرتی که هر روز در دست عده ای است آیا می تواند حقیقت داشته باشد پس انسانها بر سر چه با هم می جنگند؟آنقدر غرق در وجود پست خود شده ایم که حقیرترین ها آرمان ما گشته اند و برای رسیدن به این آرمان چاره ای نیست جز بدعت .چرا که تا حقیقت برای عده ای در حجاب نرود چگونه می توانند نردبان دستیابی به قدرت قدرت طلبان شوند.پس از لوازم قدرت طلبی بدعت گذاری است .برای رسیدن به آرمان خود خط بطلانی بر تعالیم قران می کشیم و باطل را حق جلوه می دهیم.این است سرآغاز شرک که منشانگون بختی بشر است.

 

نوشته شده در چهارشنبه 91 آذر 15ساعت ساعت 1:45 عصر توسط خانم سخائی| نظر