جهان امروز شاهد تحول عظیم فکری بشر است.تفکر مدرن چهره کریه خود را هرروز آشکارتر میکند و حقیقت رخ می نماید و قلبها را به جنبش در می آورد. لذا بر هر انسان در این برهه از زمان فرض است تا خود را در معرض این نور قرار دهد و در پرتو این نوربه احدیت متصل شود.پیمودن این راه جز با شناخت مسیر امکان پذیر نیست .لزوم شناخت نسبت به سیر حرکت بشر به سوی حقیقت ? موقعیت کنونی بشر و مشخصه های ادامه مسیر از بدیهیات به شمار می روند.

عصاره تفکر بشری ?اندیشه ها و مکاتب و نظامهای در آستانه فروپاشی حاکم بر جهان هستند ؛تفکری که به عللی از جمله گسستن از عالم ملکوت و در نتیجه چنگ انداختن به عقل محدود بشری ?امروز در چنبره تخیلات خود گرفتار آمده و راه گریزی ندارد جز بازگشت به ملکوت.

در این نوشتار برآنیم تا یکی از زائیده های عقل حسابگر بشر یا عقل جدا از ملکوت را بررسی می کنیم و از این دهلیز عمق انحطاط تفکر مدرن را ریشه یابی کنیم که تنها قسمت ابتدایی را در ذیل آورده وبررسی بیشتر نیازمند سلسله مقالاتی در این باب میباشد.

در بحث از نظامات حکومتی مطلوب ?دموکراسی از جایگاه ویژه ای دز زندگی امروز برخوردار است.مردم سالاری ای که خود چماقی شده است بر سر بشریت.دموکراسی قرن بیستم میلادی در لیبرالیزم قرن نوزدهم ریشه داردکه هدف از پیدایش آن از آغاز مبارزه با قدرت مطلقه بوده است و قدرت محدود و مشروط را آرمان خود می داند. ازاینرو قانون گرایی ?تفکیک قوا ?رعایت حقوق بشر و حکومت مبتنی بر نمایندگی از اصول لیبرالیزم محسوب می شوند.

به راستی آیا بشر به طور جدی به این موضوع اندیشیده است که نگاه نهفته در این مکتب چیست که چنین آرمانهایی برای خود تعریف کرده است؟

از منظر لیبرالیزم انسان موجودی است ذاتا شرور.انسان شروری که آرمانش کسب قدرت است؛انسانی مقهور قوه شهویه خود . از این منظر در گیر و دار زیاده خواهی آنی پیروز است که از هیچ وسیله ای برای کسب قدرت دریغ نکند!بنابراین روشن است که این نگاه به انسان ثمره ای جز اباحی گری ندارد هر چند شعار های خوش آب و رنگ ظاهری عوام پسند برای آن تدارک دیده باشد.در این نگاه قابلیت دستیابی نوع بشر به کمال را نادیده می پندارد.بنابراین این انسان اگر دارای قدرت مطلق باشد جز ظلم بیشتر و بی عدالتی افزون تر ارمغانی برای بشر نخواهد داشت.بنابراین برای پیش گیری از خطر استبداد ناشی از قدرت مطلق یک انسان درنده خو پیشنهاداتی چون قانون گرایی ارائه میدهدکه امروز همه موانع استبداد ?خود در چنگال قدرت گرفتار آمده اند و کارکرد حقیقی خود را از دست داده اند چرا که وقتی زمامداران غافل از قوانین طبیعی حیاتند چگونه می توانند به قانون دستنوشته بشری پایبند باشند؟

و این در حالی است که تفکر متعالی اسلام حقیقی ?انسان کامل را در راس امور جامعه قرار می دهد ؛انسانی که ذره ای حب نفس در او راه ندارد،انسانی که با ملکوت در ارتباط دائم است و روحش از سرچشمه فیض مستغنی است.چنانکه در ایران اسلامی شاهد هستیم که فقط با حضور یک انسان کامل در راس امور با وجود اینکه یاران اندکند و بسیاری در مسیر انسانیت دچار انحراف گشته اند اما نور ولایت جامعه را به یک شاخص در جهان تبدیل کرده است.

این در حالی است که ساختارها در این حکومت غربی است و عمق تفکر افراد در بسیاری موارد گرفتار درجاتی از شرک است اما به لطف نگاه خاص ولی خدا بر این ملت تمامی حجاب ها و کژی ها به تدریج در حال رفع شدن هستند .پس با تمسک به ولی خدا تا امروز این ملت را از خطر بی ثمری در امان مانده اند و هر لحظه مسیر روشن تر می شود .

اما روح دموکراسی، کشورهایی که به تمامی مقهور تفکر مدرن شده اند را به درجه ای از انحطاط رسانده که امروز ملتهای غرب در بهترین حالت دچار احساس پوچی و تنهایی هستند و این یعنی اضمحلال از درون. و عصر عصر بیداری است ؛عصر پرتوافشانی نور حق بر عالم هستی....

 

 

نوشته شده در جمعه 91 آبان 26ساعت ساعت 9:11 عصر توسط خانم سخائی| نظر